Όμιλος τοπικής ιστορίας- 5η και 6η συνάντηση γνωριμία με τα αρχοντικά της Καστοριάς

 

Πηγή:https://blogs.sch.gr/10dimkas/category/omiloi/

και https://blogs.sch.gr/10dimkas/2022/11/16/omilos-topikis-istorias-6i-synantisi/

Όμιλος Τοπικής Ιστορίας – 4η Συνάντηση - Συλλόγος Απολλωνιαδιτών Καστοριάς

 

Σήμερα υποδεχτήκαμε με χαρά στο σχολείο τις κυρίες του προεδρείου του

Συλλόγου Απολλωνιαδιτών Καστοριάς. Ταξιδέψαμε στον χρόνο, 100 χρόνια πριν, και ζωντανέψαμε τις στιγμές που οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τις περιουσίες τους στην Απολλωνία της Προύσας και να βρουν ένα μέρος να εγκατασταθούν αρχίζοντας από το μηδέν. Είδαμε πόσο πολύ θυμίζει την πατρίδα τους η πόλη μας,  μάθαμε τις συνήθειές τους και τις προσπάθειες που κατέβαλαν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους σε ένα νέο μέρος. Ακούσαμε τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση, ενώ η ανάγνωση μαρτυρίας ήταν η λεπτομερής απεικόνιση της κάθε στιγμής πριν και μετά την απομάκρυνσή τους από τα σπίτια, από τις αλησμόνητες πατρίδες… Καταστάσεις που μόνο στη σκέψη μας μπορούμε να φανταστούμε και ευχόμαστε την παύση τους.

Τις ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο τους που τόσο ευγενικά μοιράστηκαν μαζί μας και δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τη χαρά μας για τα δωράκια που μας πρόσφεραν!

Πηγή:https://blogs.sch.gr/10dimkas/category/omiloi/

Όμιλος Τοπικής Ιστορίας: 1η Συνάντηση

Οι βυζαντινές εκκλησίες ήταν οι πρωταγωνίστριες της πρώτης συνάντησης του Ομίλου Τοπική Ιστορίας. Προηγήθηκε η αναφορά στο πλήθος πιθανών προελεύσεων του ονόματος της πόλης μας, εστιάσαμε στην ιστορική περίοδο που την χαρακτηρίζει ως βυζαντινή αρχόντισσα, είδαμε τα τείχη εκείνης της περιόδου και ταξιδέψαμε ανάμεσα στις βυζαντινές εκκλησίες, που μέχρι και σήμερα στέκουν στολίδια σε διάφορες γειτονιές της πόλης, και μάθαμε για την αρχιτεκτονική τους.

Καθένας από εμάς συνέβαλε στη δημιουργία ενός ψηφιακού χάρτη, όπου σημειώσαμε τις πιο γνωστές βυζαντινές εκκλησίες στην πόλη μας, καθοδηγώντας τους υπόλοιπους ώστε να συμπληρώσουν τον ατομικό έντυπο χάρτη τους αντίστοιχα.

Την επόμενη Τετάρτη ακολουθεί επίσκεψη στο Βυζαντινό μουσείο…και όχι μόνο!

Υπ. εκπαιδευτικοί: Μικροπούλου Μαρία, Χατζηφωτιάδης Κώστας

Πηγή:https://blogs.sch.gr/10dimkas/category/omiloi/

και https://blogs.sch.gr/10dimkas/2022/10/14/omilos-topikis-istorias-1i-synantisi/

Όμιλος τοπικής ιστορίας 2η συνάντηση - Βυζαντινό μουσείο- Κουμπελίδικη

 Η σημερινή συνάντηση του ομίλου έλαβε χώρα στο πεδίο! Ήμασταν συνεπείς στο ραντεβού μας στο Βυζαντινό μουσείο, αλλά η επίσκεψη μας ξεκίνησε πηγαίνοντας πρώτα στην Παναγία Κουμπελίδικη! Εκεί η κυρία Στέλλα Κοντοπούλου αναφέρθηκε στην ιστορία του ναού, στην ονομασία, στην αρχιτεκτονική του και μας επέτρεψε να επισκεφτούμε και το εσωτερικό του. Θαυμάσαμε τις αγιογραφίες και δη τη μοναδική και εξαιρετική που απεικονίζει τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Επιστρέψαμε στο Βυζαντινό μουσείο, όπου μας εξήγησε αναλυτικά τα στάδια

Πηγή:https://blogs.sch.gr/10dimkas/category/omiloi/

Όμιλος τοπικής ιστορίας 3η συνάντηση

 Ο καιρός μας βοήθησε ακόμη μία μέρα και κάναμε την εξόρμησή μας. Συναντηθήκαμε στο Μητροπολιτικό Μέγαρο, γνωρίσαμε τον πατέρα Στέφανο και ξεκινήσαμε την ξενάγηση από τον βυζαντινό ναό Ταξιάρχη στη Μητρόπολη. Παρατηρήσαμε τις τοιχογραφίες, ξαναθυμηθήκαμε την αρχιτεκτονική των ναών και μάθαμε τα μέρη ενός ναού. Δεν γινόταν να μην αναφερθούμε στον τάφο του Παύλου Μελά και της γυναίκας του Ναταλίας. Μια γρήγορη επίσκεψη στην προτομή του Παύλου Μελά για να βρούμε ένα στοιχείο από τις αποστολές-ερωτήσεις που μας ετοίμασε και έκρυβε ο κύριος Κώστας και συνεχίσαμε στον μοναδικό ναό των Αγίων Τριών, Γουρία, Σαμωνά και Αβίβου. Εκεί, πληροφορηθήκαμε από την επιγραφή του υπερθύρου για το έτος κατασκευής της, 1400. Θυμηθήκαμε το τέμπλο και τη θέση των εικόνων σε αυτό. Έπειτα, επισκεφτήκαμε τον Άγιο Νικόλαο του Κασνίτζη. Μιλήσαμε για τον άγιο Νικόλαο και είδαμε και τις τοιχογραφίες με τους κτήτορες του ναού, τον Νικηφόρο Κασνίτση και τη γυναίκα του Άννα. Η διαδρομή κατέληξε και πάλι στη γειτονιά της μητρόπολής μας, δίπλα στο 1ο δημοτικό σχολείο, στον ναό του Αγίου Αθανασίου του Μουζάκη. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού είναι εξαιρετικές και σε πάρα πολύ κατάσταση. Η διαδρομή έλαβε τέλος…αλλά έχουμε και συνέχεια!!!

Πηγή:https://blogs.sch.gr/10dimkas/category/omiloi/

και https://blogs.sch.gr/10dimkas/2022/10/26/omilos-topikis-istorias-3i-synantisi/

Ιπτάμενος ποδηλατάς- ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ

 

Ιπτάμενος ποδηλατάς

Φωτογραφία: Δημήτρης Τσουρτσούλας  

 

 

 Ζήτημα να έφτανε το ενάμιση μέτρο ύψος. Ώμους πλατιούς, μπράτσα όλο μυς, περπάτημα σβέλτο και καμαρωτό. Ο ποδηλατάς της γειτονιάς μας, ο Μήτσος, -Μητσάρα- τον φώναζαν όλοι. Έτσι, για να του προσδώσουν ύψος!

   Τα μαλλί, πλούσιο και σγουρό. Ατίθασες τούφες πέφτανε στο μέτωπό του. Σχεδόν του κρύβανε το δεξί μάτι εντελώς. Φρόντιζε βέβαια και ο ίδιος για το αποτέλεσμα αυτό, τινάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι το κεφάλι με δύναμη, μπρος-πίσω. Στο ισόγειο του σπιτιού το ποδηλατάδικο. Δυο-τρία ποδήλατα για νοίκιασμα, γεμάτη η αυλή με εκείνα που του παρέδιδαν για επισκευή οι κάτοικοι όλης της περιοχής.

   Στον πάνω όροφο του ίδιου οικήματος έμενε η οικογένειά του. Η μάνα δηλαδή και η ανύπαντρη αδελφή, αρκετά μεγαλύτερή του. Ο πατέρας, πεθαμένος εδώ και πολλά χρόνια, είχε έλθει από τα Ιόνια νησιά, παλικάρι νέο και ωραίο, όπως παράδειχνε με καμάρι ο Μητσάρας, να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Γιος Μακεδονομάχου, λοιπόν. Γι’ αυτό και συχνά-πυκνά, όποτε έβρισκε ευκαιρία, φορούσε την στολή του πατέρα και πήγαινε στην εκκλησιά ή σε εορταστικές εκδηλώσεις. Λόγω ύψους, ούτε στρατιώτης δεν είχε πάει ο ίδιος...

   Στην τέχνη του ποδηλατά πάντως, ήταν άφταστος. Δεν διόρθωνε μόνο τα χαλασμένα σαράβαλα που του πηγαίνανε οι πελάτες. Δημιουργούσε. Όλο φαντασία, τη μια έφτιαχνε ποδήλατα με δύο σέλες, αντικριστά η μία με την άλλη, άλλοτε τρίτροχα με μία ρόδα μικροσκοπική μπροστά και δύο πελώριες πίσω, και... και.... Ατελείωτες ποδηλατοσυνθέσεις!

   Η αδελφή καπελού ήταν. Και πρέπει να έβγαζε καλό μεροκάματο, γιατί κατείχε την τέχνη άριστα. και η τελευταία λέξη της μόδας τον καιρό εκείνο, ήθελε όλες τις παντρεμένες να φορούν καπέλο. Τις ελεύθερες, μόνο ψάθινα καπελάκια το καλοκαίρι. Εξαίρεση η ελεύθερη Ευδοξία. Πάντα καπελωμένη κυκλοφορούσε. Έτσι διαφήμιζε και το προϊόν της. Ο Μητσάρας, μάλλον έβαζε χέρι στις οικονομίες της αδελφής, γιατί ο ίδιος από τη δουλειά του δεν έβγαζε πολλά. Άλλωστε, δεν του έμενε πολύς χρόνος ελεύθερος. Οι συνθέσεις και ποδηλατικές εφευρέσεις τού έπαιρναν ώρες ολόκληρες. Καλλιτεχνικές φύσεις τα δύο αδέλφια, μια χαρά περνούσαν, ο καθένας στον τομέα του.

   Η επίσκεψη ενός συγγενούς από την πατρική γη έγινε αφορμή για να καρφωθεί στο μυαλό του Μητσάρα η επίμονη σκέψη ότι θα μπορούσε με τις γνώσεις και τη μαεστρία του στις κατασκευές, μαζί με την βοήθεια της μερακλούς αδελφής, να κατασκευάσει μία πτητική μηχανή. Με δυο λόγια: να πετάξει!

   Ο ξάδελφος αυτός δύο μέρες μόνο φιλοξενήθηκε στο σπίτι τους. Όλη την ώρα όμως, για τους αρχαίους μύθους της Ελλάδας μιλούσε. Ναυτικός ο ίδιος, πολυταξιδεμένος, ήξερε απ` έξω κι ανακατωτά τη ζωή και τα κατορθώματα των ηρώων όλων. Μέσα σ’ αυτούς ανέφερε και την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου κι εκεί ήταν που κόλλησε ο Μητσάρας. Να γίνει κι αυτός ένας σύγχρονος Ίκαρος, όχι βέβαια με κέρινα φτερά. Οι ποδηλατικές ακτίνες και ένα παλιό ύφασμα αλεξίπτωτου θα ήταν η πρώτη ύλη για το πτητικό μηχάνημα. Κάτι σαν ιπτάμενο καπέλο ονειρευόταν...

   Η πρώτη του δουλειά, το σκιτσάρισμα του υπερμεγέθους καπέλου. Η πιλοποιός Ευδοξία δοκίμαζε στον ελεύθερο χρόνο της, πάνω σε ρετάλια, να βρει τρόπο να εφαρμόσει το σχέδιο του υφασμάτινου μέρους του ακτινωτού καπέλου.

   Πήρε αρκετό χρόνο και στους δύο να φέρουν σε πέρας το ιπτάμενο καπέλο. Βρέθηκε μετά από πολλή σκέψη και ο τρόπος στήριξής του στο κεφάλι του Μητσάρα. Σαν αλεξίπτωτο έμοιαζε, σε πολύ πιο μικρό μέγεθος και με πτυσσόμενες ακτίνες ποδηλάτων να στηρίζουν το υφασμάτινο μπαλόνι.

   Επόμενο βήμα, η επιλογή του κατάλληλου μέρους για την πτήση του Μητσάρα. Αποκλείστηκε το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου. Έψαχνε κάτι πιο εντυπωσιακό και παράτολμο, φυσικά!

   Ένα πλάτωμα στον γειτονικό λόφο θεωρήθηκε ιδανικό. Γέμισε ο χώρος πιο κάτω από όλους τους φίλους και γνωστούς αλλά και απ’ όλον τον παιδόκοσμο της πόλης. Προνοητική η Ευδοξία, είχε προμηθεύσει τους στενούς φίλους με μία μεγάλη κουβέρτα και τους παρακάλεσε να στηθούν ακριβώς κάτω από το πλάτωμα και να την κρατούν τεντωμένη, μήπως και κάτι πάει στραβά...

   Στραβά πήγαν όλα, και μόνο χάρη στην στοργική αδελφή, τον μάζεψαν οι φίλοι ολόκληρο.

   Τα κομμάτια του αλεξίπτωτου, στόρια έγιναν για τα παράθυρα του Μητσάρα. Δεν ήθελε για πολύν καιρό, ούτε να βλέπει έξω, ούτε να τον δει κανείς...Έπαψε και να παίρνει μέρος στις παρελάσεις με την στολή του Μακεδονομάχου...

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Σεβρολέτ Σεντάν Ντελίβερι - Chevrolet Sedan Delivery

 

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Σεβρολέτ Σεντάν Ντελίβερι - Chevrolet Sedan Delivery

ΟΔΟΣ 21.2.2019 | 974

Παρά δέκα εκατό. Τόσα χρόνια πέρασαν από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πόλη μας. Και μάλιστα, όχι κανένα σαράβαλο, απ’ αυτά που συνήθως έβλεπες να κυκλοφορούν στους δρόμους της πρωτεύουσας και άλλων, σχετικά μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας. Απαστράπτουσα λιμουζίνα ήταν, με όλες τις χάρες μιας αριστοκρατικής αρχόντισσας της Δύσης. Μαύρη, επιβλητική και κομψότατη σε γραμμή και στυλ, την έβλεπες και σου έδινε την εντύπωση ότι βρισκόσουν σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ή ακόμη και στη μητρόπολη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη. Όσο για τον οδηγό, έναν πολύ καλοστημένο νέο, σου ενέπνεε ένα είδος θαυμασμού και απόλυτης εμπιστοσύνης. Στα χέρια του και στο όχημά του δεν κινδύνευες από τίποτα και από κανέναν. Το πρώτο ταξί λοιπόν. Φυσικά, όταν πρωτοεμφανίστηκε, φρόντισαν να το χρησιμοποιήσουν, έστω και για μια μικρή βόλτα στον κεντρικό δρόμο, όλοι οι κάτοικοι της πόλης μας· εννοείται, όσων το πουγγί μπορούσε να σηκώσει τέτοια πολυτέλεια. Οι διαδρομές που συνήθως εκτελούσε, ήταν για την εξυπηρέτηση των γύρω χωριών και πόλεων, εκεί όπου οι δρόμοι ήταν προσβάσιμοι και οι ανάγκες μετακίνησης επείγουσες.

Ο Αρμένης, ο πρόσχαρος και ευγενικός ταξιτζής, δεν ήταν ντόπιος, αλλά έγινε μετά το γάμο του με την προοδευτική και ανοιχτομάτισσα νέα, τη μοναδική ωρολογού της περιοχής. Δική της ιδέα ήταν να διαθέσει το κομπόδεμα που είχε βάλει στην άκρη ο μακαρίτης ο ωρολογάς πατέρας της, γνωστός και περιζήτητος σε όλα τα Βαλκάνια, για την αποκατάστασή της. Ως οδηγός φορτηγών εργαζόταν μέχρι τότε, ο Αρμένης. Στην καλή του, όμως, η σκέψη ότι θα γύριζε με το θηρίο σε όλες τις πόλεις και τα χωριά και ίσως να περνούσαν μέρες ολόκληρες χωρίς να έχει νέα του, δεν άρεσε καθόλου. Πρότεινε λοιπόν, να αγοράσουν μία λιμουζίνα και να είναι κύριος του εαυτού του. Ταξίδι του γάμου στην Αθήνα. Αξιοθέατο για τη μπίζνες-γούμαν δεν ήταν η Ακρόπολη. Στην εμπορία αυτοκινήτων έστρεψαν την προσοχή τους, και όταν έκλεισε η δουλειά, έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία με το βράχο της Ακρόπολης στο βάθος, με την ολοκαίνουργια Σεβρολέτ σε πρώτο πλάνο. Οι δουλειές πήγαιναν μια χαρά. Η Χρυσάνθη σταμάτησε να επιδιορθώνει ρολόγια και φρόντισε να ρεγουλάρει τα οικονομικά της επιχείρησης "αγοραίο".

Γύριζε ο Αρμένης τα βράδια απ’ το αγώγι, άφηνε τις εισπράξεις πάνω στο τραπέζι κι από κει και πέρα ήταν ευθύνη της κυράς του να τακτοποιεί το κομπόδεμα, το οποίο όσο πήγαινε και αυγάτιζε. Οικονόμα στη διαχείριση η ίδια, δεν στερούσε τίποτα από την οικογένεια, που τώρα πια είχε κι αυτή αυγατίσει, με δυο χαριτωμένες και ζωηρότατες κορούλες, αλλά ποτέ δεν έχανε το μέτρο των δαπανών. Όχι άσκοπες και τρελές σπατάλες. Άρχισαν με την επισκευή της παλιάς μονοκατοικίας που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της. Σύγχρονη, με όλες τις τότε προσφερόμενες ανέσεις και σε κεντρικό σημείο της πόλης, έβλεπε στη λίμνη· κτισμένη δε σε ένα λοφίσκο, έδινε τη δυνατότητα να αγναντεύεις μέχρι και τα απέναντι βουνά, έως το μοναδικό δρόμο εισόδου στην πόλη. Αυτό το δρόμο αγνάντευε κάθε απόγευμα ή και σούρουπο η κυρα-Χρυσάνθη από το μπαλκόνι, όταν η ώρα περνούσε και ο καλός της δεν είχε φανεί ακόμη. Καθώς δεν κυκλοφορούσαν πολλά τροχοφόρα και οι προβολείς της Σεβρολέτ έδιναν κίτρινο φως, διέκρινε από μακρυά την άφιξη του κύρη της. «Έρχεται ο πατέρας σας», ανακοίνωνε όλο χαρά, «γρήγορα να στρώσετε το τραπέζι!». Ερχόταν ο πατέρας, μια τρυφερή αγκαλιά στις κόρες, ένα θερμό φιλί στη Χρυσάνθη, και άδειαζε τις τσέπες επάνω στο μαρμάρινο κομό, δίπλα στην εξώθυρα, προτού απολαύσει το καλομαγειρεμένο δείπνο. Έπαιρνε η Χρυσάνθη τα λεφτά, τα μετρούσε επιμελώς και τα τοποθετούσε στο "χρηματοκιβώτιο", ένα μεταλλικό κουτί, το οποίο χρησιμοποιούσε ο ωρολογάς για να φυλάγει τα παλιά, προς επισκευή, ρολόγια. Το χρηματοκιβώτιο έκρυβε με τη σειρά του σε ένα ράφι μιας παλιάς, σκαλιστής ντουλάπας, προίκα της μάνας της, όταν εκείνη, γόνος παλιάς οικογένειας, παντρεύτηκε τον ωρολογά. Είχε πεθάνει πολύ νέα από κακό σπυρί, λέγαν, και άφησε τη Χρυσάνθη ανήλικη νοικοκυρά με τον πατέρα.

Δεν ήταν όμως, μόνο η οικογένεια που περίμενε πώς και πώς να φανεί στο βάθος η κούρσα του Αρμένη. Μια ολόκληρη φάλαγγα πιτσιρικάδων, στήνονταν στην είσοδο του παραλίμνιου δρόμου. Σταματούσε ο Αρμένης μόλις τα έβλεπε και έλεγε χαμογελώντας: «Άντε, άντε, ποιοι έχουν σειρά σήμερα;» Σκαρφάλωναν τότε έξι-εφτά από δαύτα στο γυαλιστερό πίσω προφυλακτήρα της Σεβρολέτ. Στα πιο μικρά άνοιγε ο ίδιος την πόρτα του οχήματος, και με χαμηλή ταχύτητα τα πήγαινε βόλτα μέχρι τη διασταύρωση του μονοπατιού που οδηγούσε σπίτι του. Χαιρετούσαν εκείνα όλο ενθουσιασμό όλον τον κόσμο, γελούσε ο εκκεντρικός αγωγιάτης με την καρδιά του, και όταν τα ξεφόρτωνε, πετούσε ένα: «Άντε, άντε! Σπίτι σας τώρα, αύριο η συνέχεια». Η Χρυσάνθη είχε τις αντιρρήσεις της γι αυτά τα καθημερινά αγώγια, αλλά δεν της πήγαινε η καρδιά να κακοκαρδίσει τον κύρη της. «Βρε άκου που σου λέω, έτσι τελειώνει η μέρα όμορφα, εξαφανίζεται η κούραση όλη», έλεγε εκείνος.

O Αριστομένης “Αρμένης” Γκαντάνης (1901-1963)
με ένα από τα πολλά αυτοκίνητά του. [Φωτογραφία Δημ. Τσουρτσούλας]

 * * *

Προχωρημένο Φθινόπωρο, έβρεχε ασταμάτητα μια βδομάδα και όλα τα ρέματα της περιοχής είχαν φουσκώσει επικίνδυνα. Τα δρομολόγια λιγοστά. Κανένας δεν αποκοτούσε να μετακινηθεί, αν δεν ήταν απόλυτη ανάγκη. Μόλις είχαν σηκωθεί από το μεσημεριανό τραπέζι, όταν χτύπησε το κουδούνι. Ο γιατρός στην πόρτα, παρακάλεσε να τον πάει ο Αρμένης σε ένα χωριό, όπου κινδύνευε μια ετοιμόγεννη και η μαμή ζήτησε απεγνωσμένα βοήθεια. Δεν λες όχι σε τέτοιες περιπτώσεις, παρά την έντονη ανησυχία της γυναίκας του. Έφτασαν κοντά στο χωριό κάτω από από κρουνούς ασταμάτητους. Τους σταμάτησε εκεί το ορμητικό ρέμα. Είχε ξεφύγει από τα όρια του, είχε κατακλύσει το δρόμο και η διάβαση αδύνατη. Φάνηκε τότε απέναντι ένας καβαλάρης και τους φώναξε πως θα έπαιρνε τον γιατρό πάνω από ένα μικρό ανάχωμα με το άλογο και παρακάλεσε τον ταξιτζή να περιμένει για να τον πάρει πίσω, όταν τέλειωνε με τη γέννα. Καμιά ευχάριστη έκβαση, αλλά και τι να κάνει;

Η αναμονή κράτησε ώρες, τα χρώματα από γκρίζα έγιναν μαβιά και το κροτάλισμα της βροχής στον ουρανό της Σεβρολέτ συνοδευόταν από τον άγριο βρυχηθμό του ρέματος. Ο Αρμένης είχε φροντίσει να σταθμεύσει στην άλλη πλευρά του δρόμου, πίσω από μια συστάδα δέντρων, που υποσχόταν κάποιο είδος προστασίας από τη θεομηνία. Κάποτε, είδε απέναντι να πλησιάζουν αναμμένα δαδιά, και άκουσε, ή μάλλον αισθάνθηκε, οπλές αλόγων. Πλησίασε ένας από τους άντρες με τα δαδιά όσο μπορούσε στην άκρη του ρέματος και του φώναξε, ότι ο γιατρός θα ξημέρωνε στο χωριό, δίπλα στην επίτοκη. Του έριξε ωστόσο, δεμένο σε μία πέτρα, ένα τσουβαλένιο πουγκί. «Η αμοιβή για τον κόπο σου», είπε, «γύρισε τώρα σπίτι σου». Άνοιξε ο Αρμένης το πουγκί και βρήκε μέσα δύο χρυσές, εγγλέζικες λίρες. Δεν ήξερε, αν έπρεπε να χαρεί για το γερό μεροκάματο, ή να το θεωρήσει μεροκάματο του τρόμου. Αργά, πολύ αργά έφτασε σπίτι. Πέταξε τα χρυσά στο κομό και αφού άλλαξε τα κάθυγρα ρούχα του, άρχισε την αφήγηση. Η Χρυσάνθη δεν πείραξε τα χρυσά. Αύριο, θα μπουν στον τόπο τους, μονολόγησε και πήγε για ύπνο, μια και το εκκρεμές ανάγγειλε ήδη την επόμενη μέρα.

Όταν το πρωί φρόντισε να βάλει το κάθε τι στον τόπο του, βρήκε το μεταλλικό κουτί άδειο. Ούτε λεφτά, ούτε κοσμήματα. Έπαθε ταραχή μεγάλη. Ποιος, πώς και πότε άδειασε το χρηματοκιβώτιο; Αναστάτωσε όλη τη γειτονιά, μήπως και είδαν κάποιον να μπαίνει σπίτι, όσο εκείνη καθάριζε την πίσω αυλή από τα αγριόχορτα και τα μικρά έλειπαν σχολείο; Το νέο διαδόθηκε γρήγορα σ’ όλον το μαχαλά, να μην πούμε στην πόλη ολόκληρη. Το έμαθαν και τα πιτσιρίκια, οι λαθρεπιβάτες της Σεβρολέτ, και αποφάσισαν να λύσουν το μυστήριο. Άρχισαν να φυλάν τσίλιες γύρω από το σπίτι, να παραμονεύουν όλους και όλα, όσα κινούνταν. Σύμπτωση; Δαιμόνια μυαλά; Απότιση τιμής και ευγνωμοσύνης στον αγαπημένο τους αγωγιάτη; Μέσα σε μια εβδομάδα εντόπισαν το δράστη, ή μάλλον την επιπόλαια δράστιδα, η οποία είχε την αποκοτιά να φορέσει μία καρφίτσα της Χρυσάνθης την Κυριακή στην εκκλησία. Μπαινόβγαινε στο σπίτι του Αρμένη καιρό τώρα, μέλος μιας οικογένειας καταφυγόντων, που είχε φιλοξενηθεί στο κάτω πάτωμα, στη διάρκεια των πέτρινων χρόνων. Ήθελε, λέει, να ετοιμάσει τα προικιά της, άλλους πόρους δεν είχε, στο κουτί του ωρολογά κατέφυγε.
Μόνο που δεν είχε υπολογίσει στους φανατικούς φίλους της μαύρης λιμουζίνας!

Πηγή:http://www.odos-kastoria.gr/2019/06/chevrolet-sedan-delivery.html